‍ خانم جوانی در اتوبوس نشسته بود. در ايستگاه بعدی خانمي مسن با ترش‌رويی و سروصدا وارد اتوبوس شد و كنار او نشست و خود را به همراه كيف‌هايش با فشار و زور بر روی صندلی نشاند.

شخصی كه در طرف ديگر خانم جوان نشسته بود از اين موضوع ناراحت شد و از او پرسيد كه چرا حرفی نمی‌زند و چيزی نمی‌گويد.

خانم جوان با لبخندی پاسخ داد:

لزومی ندارد برای موضوعات ناچيز خشمگين شد و بحث كرد، سفر ما با يكديگر بسيار كوتاه است. من در ايستگاه بعدی پياده می‌شوم.

اين جواب ارزش اين را دارد كه با حروف طلايی نوشته شود.

لزومی ندارد برای موضوعات ناچيز بحث كرد، سفر ما با يكديگر بسيار كوتاه است.

اگر تک تک ما اين موضوع را درک می‌كرديم كه وقت ما بسيار كم است، آنوقت متوجه می‌شديم كه پرخاشگری، بحث و جدل‌های بی‌نتيجه، نبخشيدن ديگران، ناراضی بودن و عيب‌جويی كردن تلف كردن وقت و انرژی است.

آيا كسی قلب شما را شكسته است؟
آرام باشيد، سفر بسيار كوتاه است.

آيا كسی خشم شما را برانگيخته است؟
آرام باشيد، ببخشيد؛ سفر بسيار كوتاه است.

آيا كسی به شما خيانت كرده، زورگويی كرده، شما را فريب داده يا تحقيرتان كرده است؟ آرام باشيد، ببخشيد؛ سفر بسيار كوتاه است.

هر مشكلی كه ديگران برايمان ايجاد می‌کنند، بخاطر داشته باشيم كه سفر ما با يكديگر بسيار كوتاه است.

هيچكس طول اين سفر را نمی‌داند. هيچكس نمی‌داند ايستگاه پیاده شدن او چه زماني خواهد بود. سفر ما با يكديگر بسيار كوتاه است.

بياييد دوستان و خانواده را دوست بداريم، با احترام و مهربان باشيم و يكديگر را ببخشيم. بياييد زندگی‌هايمان را با قدردانی و خوشبختی پر كنيم.
ما حتی نمی‌دانیم فردا چه خواهد شد نهايتأ اينكه سفر ما با يكديگر بسيار كوتاه است...